Polski kodeks cywilny definiuje nieruchomości jako części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale związane z gruntem lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. W myśl prawa cywilnego warunkiem istnienia nieruchomości jest jej wyodrębnienie pod dwoma względami:

• Prawnym (własnościowym);
• Fizycznym (lub w przypadku gdy mamy do czynienia z gruntami – geodezyjnym).

Ustawa o księgach wieczystych i hipotece jako wymóg formalny wyodrębnienia nieruchomości określa z kolei utworzenie dla niej odrębnej księgi wieczystej umożliwiającej ustalenie jej stanu prawnego.

Kodeks cywilny wyróżnia trzy podstawowe rodzaje nieruchomości:

• Gruntowe (do których zaliczają się nieruchomości rolne oraz leśne);
• Budynkowe;
• Lokalowe (z których własnością nierozerwalnie wiąże się udział w nieruchomości wspólnej, a więc w gruntach i częściach budynku służącym wszystkim właścicielom lokali).

W odróżnieniu od umów sprzedaży rzeczy ruchomych lub zwierząt niezwykle istotną cechą umów sprzedaży gruntów lub budynków jest wymóg zachowania formy notarialnej pod rygorem nieważności. Wyjęta spod tego rygoru jest jedynie umowa przedwstępna.

Cudzoziemcy mogą w Polsce zakupić grunty lub budynki jedynie za zezwoleniem ministra właściwego do spraw wewnętrznych. W pewnych jednak określonych przypadkach (na przykład zakup mieszkania) wymóg ten nie obowiązuje.